ดวงอาทิตย์ที่วนกลับมา แสงที่มันเข้าตา
พยายามจะลืมจะเลือน คนที่ยังรักอยู่
พยายามจะกลืนจะกิน ก็ยังคงรักอยู่
เช้าวนกลับมา จ้องมองเข็มของนาฬิกา
พยายามจะดึงจะดัน เพื่อที่จะรั้งให้ทุกวันผ่านไป
Ooh ในค่ำคืน ที่ช่างทรมาน
ยื้อเพื่อจะฝืนดวงตา ภาวนาให้นอนไม่หลับ
เพราะทุกครั้งที่ฉันนิทรา ภาพเธอยังคงอยู่
ดวงอาทิตย์ขึ้นมาอีกครา หมุนและเวียนกลับมา
คอยมาคลอมาเคลียมาเลีย ให้มันยังรู้สึก
คอยมานัวมาเนียจนเพลีย กับความรู้สึก
รสของสุรา ยิ่งตอกย้ำให้เธอกลับมา
มันยังคงมาวนมาเวียน มาทำให้ฉันต้องเสียใจต่อไป
Ooh ทุกค่ำคืน มันช่างทรมาน
ฉันได้แต่ทนลืมตา ภาวนาให้
ทุกทุกดวงดาว ร่วงและหล่นทั้งฟ้า
คงจะดีกว่า ถ้าทำได้เพียงแค่
รอวันตาย รอร่างกายให้หลุดพ้น
จนวันตาย จะฝืนลืมตาเพื่อ
รอวันตาย ความเดียวดายจะทำร้าย
จนวันตาย สุดท้ายจะลืมได้จริงหรือเปล่า
มันจะทรมานหรือเปล่า
และฉันจะลืมเธอได้หรือเปล่า
มันยังคงเป็นคำถามทุกคืน
รอวันตาย รอร่างกายให้หลุดพ้น
จนวันตาย จะฝืนลืมตาเพื่อ
รอวันตาย ความเดียวดายจะทำร้าย
จนวันตาย สุดท้ายจะลืมได้จริงหรือเปล่า
มันจะทรมานหรือเปล่า
และฉันจะลืมเธอได้หรือเปล่า
ถามตัวเองอยู่อย่างนี้ทุกคืน